Waarom hechten wij in Nederland toch zoveel waarde aan Valentijnsdag?! De etalages hangen weer vol met roze poespas, en het is pas één februari! Zijn we allemaal zo wanhopig opzoek naar een leuke vriend/vriendin die je rozen en een doosje bonbons geeft op 14 februari (dus niet november, pap), dan het hele jaar ruziemaakt en het jaar daarop helemaal bezopen raakt en eindigt in een one-night-stand om maar niet te denken aan vorig jaar. Ik zeg niet dat liefde niet bestaat, hell no! Liefde is overal en kan je altijd tegenkomen, maar waarom eindigen zoveel relaties dan toch met een echtscheiding en kinderen met ouders waarvan de één de ander niet kan luchten of zien? Toch heeft het wel weer iets schattigs, zachte beertjes en vriendjes die wanhopig een lekker luchtje voor hun vriendinnetje zoeken.
Ja, ik heb toch liever dat kleffe Valentijn dan in landen waar vrouwen alleen worden gezien als lustobjechten en slaafjes. Maar zoveel mogelijk kinderen kweken, koken, opruimen en 's avonds nog in zijn voor een lekker nachtje. Bah, kotsen kan ik daarvan! Zo erg is het in Nederland gelukkig nog niet gekomen, maar ik blijf een haat aan Valentijn hebben. Gezellig met je vriendje op de bank, zit er voor mij niet in dit jaar. ;(
3 opmerkingen:
Wat kan je toch leuk schrijven!
Och, gezellig op de bank met hondje Bella is toch veel leuker dan met 'n vriendje!
=(^._.^)=
Ik weet niet of het onderdrukken van vrouwen en het geven van Valentijnsgeschenken niet binnen één en de zelfde cultuur mogelijk is.
Een reactie posten